von Gustav Hermann Halbach
Vör langer tied woar römontömm em Remsdied derr Schruonen-Matthes bi gruot on kleng bekanngkt. Ewensu fließeg äs he Schruonen, Lompen on Knoken sammelnden, schlubbernden he ennen Wietshüsern i'enen Frantzen-KIoaren obben angeren. Wann he dann genog Bubbelwater op har, trock he newer siener Eselskaar met gruotem Radau duo Hoff on Dorp on reski'eden enn forrbar gruote Schnute.
I'enes Dags stong nu derr Börgermi'ester van Bohlen, derr domols noch nit lang em Remsched woar, met dre'i Pollze'ien om Matte en derr Medden van derr Hessenensel on kallden met enn üöwer di'enstleche Saken. Seliger, Lorbeer on Quast schri'ewen sech döse dre'i. Do huot märr op i'emol en derr Nöhden kräfteg I-a, I-a schre'ien on terek drop kom uoch alt derr Schruonen-Matthes duo denn Engpaß an der Kerken nomm Matt te trecken. Aes he nu de huoh Bowregki'et van Remsched su nett bini'enstoan sog, goof he sech ganz affsongersch an et Radauschloan. Vörr ji'edem Hus bli'ef he stöhn on ri'ep de Fraulütt öm Lompen, Knoken on Schruonen aan. Kr'ieg he i'erends enn Pöngel Affall, dann schodden he denn en sing Kaar dat et su rappelnden on de Hälfsched Knoken on Schruonen üöwer et Matt terwelnden. Därrtöschen stemmden dann uoch derr Esel wi'e sien Li'edschen aan on song em hellsten Tenur enbrönsteg i'en I-a no demm angeren. Der Spektakel woar knatschweg te doll on wuoden demm Börgermi'ester endlech te bongkt. „Sehen Sie zu", sait he förr sing Vertreder, „daß Sie den Kerl von hier wegkriegen!". Dat versouten die dre'i dann uoch stantepee. „Mensch, machen Sie nicht solchen Krach hier, noch dazu in Gegenwart des Herrn Bürgermeisters -scheren Sie sich überhaupt von dem Markt!" fouchden äs i'eschter derr Seliger schne'ideg on miletäresch denn Matthes aan. Denn brait dat äwwer nit ut siener Fasseng — ganz fröngkschaftlech stault he sech vörr de dre'i hen, ki'ek se grienlachend met sienen tronegen Süöperschuogen aan on ri'ep geloten, dat märr et üöwer et ganze Matt hüören kuon: „O seliger Lorbeerquast!" Drop trock he äff.
Enn kotte Tiet därrnoh wuoden Matthes van derr Frau Börgermi'ester an ehr Wohneng em Rothus en derr Elberfelder Stroten förr de Lompen affteholen bestault. Aes he do met sienem Gespann aankom, woar grad Stadtrotssetzeng. Et woar em Suomer on warm därrbuten on noch mi'eh bennen em Setzengssaal on dröm hären die Stadtröt de Fensteren, die noa derr Stroten logen, opengedoann. On grad onger döse Fensteren trock Matthes hen on mackden dobie met sienen Schruonen on Knoken wi'e sonnen Spolt äs enn paar Weeken vörrher om Matte. Doduo wuoden de Stadtrotssetzeng gestuot. Aergerlech stong derr Börgermi'ester sälwer op, gong an i'en Fenster on ri'ep kästeg eronger: „Zum Teufel noch mal, was soll der Lärm da unten bedeuten?" Em sälwen Uogenbleck schratelnden emm äwwer uoch alt derr Schruonen-Matthes engeen: „Sind de Lompen all bini'en?" (Waterbölles: Für „Hergeluopene“: Das ist Remscheider Platt aus „Remscheider Bilderbogen“ von Max Eulenhöfer aus dem Jahre 1950)